What the fuck
Er trekt een trein door het
land. De koeien geven geen melk meer.
De boer lacht niet meer. Hij ziet zijn geld voorbij gaan. Wat een lawaai, wat
een stoom. Nee de boer is niet echt blij.
Er trekt geen kind voorbij.
Er is geen gehuil, geen beweging, geen vuilbekkend geratel. De luie ouder praat
niet meer. Waar zijn die lieve kindertjes gebeleven.
Er trekt een wolk door de
lucht en nog één. En nog één in vele tinten grijs. Eén uit smeltwater en één van
de fabriek op de hoek. Eén die vertrekt uit de aars van de buurman. En wat dan
nog.
Er trekt een mens door de
straat, niet in gedachten. Het lacht niet. Het ademt alleen maar op het ritme van
de metronoom. Het kruist de handen of valt op de kieën. Dat is alles. What the
fuck.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten