Weet je, ik schrijf zoals
ik schrijf.
Ik schrijf omdat schrijven
verlicht
zoals water door een rivier
stroomt.
Misschien is het niet
altijd de perfectie.
Maar wat is ‘de perfectie’?
Een simpele vraag met een simpel
antwoord.
Ziet men twee gelijke
bomen?
Elke keer sluipen er
onvolmaaktheden in.
Dat is zoals ik kijk en
denk.
Zo schrijf ik, als een
zuchtje wind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten