Zoveel bladzijden
volgeschreven.
Zoveel gedichten als brieven
verstuurd.
Zoveel geheimen aangeraakt
weggegoten door een gootsteen.
Zoveel maal gedeclammeerd
in vredige donkerte
en nog steeds blijven de
vragen
iedere ochtend – middag –
avond.
Zoveel maal langs oevers
gelopen
om het mysterie te
verdrijven.
Zoveel maal naar mijn lege
handen gekeken.
Zoveel maal dezelfde
afbeelding bekeken
in telkens ander licht.
Zoveel maal geluiden uit
het bos
tot treurens toe beluisterd
En nog verdwijnt de brug in
nachtelijke mist.
Zoveel maal.
Zoveel maal.
Hoe traag is toch het
leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten