dinsdag 31 juli 2018

Peter Goossens leest: Ruisen





Hoor het ruisen van de
bomen
Stil toch – hoor
het ruisen.
Ik herhaal -  het ruisen.

Niets?

Zie het riet daar.
Zet je er tussen
luister naar het wuiven
de klank

Trek die oortjes uit.
Wat zegt het riet
niets?
Klopt riet heeft geen taal.

maandag 30 juli 2018

Zoveel maal

Zoveel bladzijden volgeschreven.
Zoveel gedichten als brieven verstuurd.
Zoveel geheimen aangeraakt
weggegoten door een gootsteen.
Zoveel maal gedeclammeerd in vredige donkerte
en nog steeds blijven de vragen
iedere ochtend – middag – avond.
Zoveel maal langs oevers gelopen
om het mysterie te verdrijven.
Zoveel maal naar mijn lege handen gekeken.
Zoveel maal dezelfde afbeelding bekeken
in telkens ander licht.
Zoveel maal geluiden uit het bos
tot treurens toe beluisterd
En nog verdwijnt de brug in nachtelijke mist.
Zoveel maal.
Zoveel maal.
Hoe traag is toch het leven.

zondag 29 juli 2018

Grenzen

Grenzen zijn iets wat mensen maken
er dan gelukzalig op terugkijken
en zeggen:
‘Dit is van ons’.
Dat bezitterige aspect is iets
waar we niet te buiten kunnen.
Kijk maar naar
onze taal, ons huis, onze tuin,
mijn auto, mijn zwembad.
Alles wat daarbuiten staat
zien we als vijandig.
Onze cultuur, ons eten.
En bij uitbreiding happen we
met plezier in de overgangsgebieden
om ons te verzekeren van ons eigendomsrecht.
Het rechtvaardigd onze verschillen
voed onze eigen waarheid
en van andere.
Het is voedsel om onze geschillen
niet te hoeven uitleggen.
Het is waar
de ene waarheid is de andere niet.
Daar houden we van.
Het is wat het is.

vrijdag 27 juli 2018

Schrijven

Weet je, ik schrijf zoals ik schrijf.
Ik schrijf omdat schrijven verlicht
zoals water door een rivier stroomt.
Misschien is het niet altijd de perfectie.
Maar wat is ‘de perfectie’?
Een simpele vraag met een simpel antwoord.
Ziet men twee gelijke bomen?
Elke keer sluipen er onvolmaaktheden in.
Dat is zoals ik kijk en denk.
Zo schrijf ik, als een zuchtje wind.