De Vlag
I
Het symbool van respect.
Het symbool van eenheid.
Het symbool van eeuwigheid.
Het symbool van verscheidenheid.
Het symbool waarvoor we vechten.
Hoera - hoera.
De vlag van broeking naar vluchtzijde
beschouwt onze heraldiek.
Ze wordt gehesen - gestreken - opgeborgen.
We houden ons vast aan haar geheugen
geloven in haar rechtvaardigheid.
We spreken net van wroeging
spreken niet van dwaasheid
maar van betrokkenheid.
We dragen ze mee op onze bewonderenswaardige veldtochten
maken ze rijker bij glorierijke doortochten
zonder schaamte.
We erotiseren haar verhalen in boeken
voegen haar sterfelijkheid bij de
onsterfelijken op het world wide web.
We verheffen haar tot kunst
van geparfumeerde volmaaktheid.
Het volmaakte lichaam van een jongeling.
Zijn volmaaktheid wekt een lust van handelen
geschapen in vrijheid.
II
De vlag
ze wappert maakt
muziek met de wind.
Wij lachen
om haar onschatbare waarde
om haar pracht als opzwepend gerief.
De lucht erronde
zo zuiver - zo schoon - zo vluchtig
zo een drachtig omhuld als symbool.
En ogen die kijken
koesteren die stof.
III
We dragen het vaandel over berg en dal.
Het zeezout streelt onze wonden.
De duisternis houdt ons stil in glorierijke dagen.
Verlies is geen verlies - neen
verschrikkingen worden aanbeden
als een bouquet van bloemen.
Neusvleugels worden gestreeld door de geur van modder.
Hemelscharen openen zich in een hel van de onderwereld.
Muziek van duizenden muggen streelt ons naakte lichaam.
volmaakt.
In onze aderen stroomt het bloed
als een verschijning van licht.
Loopgraven zijn ons huid
bewonderenswaardig is onze moed.
Hoera - hoera - 3X hoera.
Blauwe bloemen openen zich.
Het verwrongen staal toont.
De muil van de oceaan slokt het bloedend hart op.
Geen tijd voor het spel van romantiek.
Klaprozen verliezen hun blad.
Ik hou van jou.
Ik hou niet van jou.
Hij houdt van mij.
Hij houdt niet van mij.
Muziek ontaard in woedende noten
verscheuren het blad voor de ogen van de componist.
IV
We trekken noordwaarts.
We trekken zuidwaarts.
We trekken het vaandel achterna.
We volgen de trommelaar.
We volgen zijn ritme
als een boormachine pulp achterlatend.
En we kijken in de gen van de doden
verschrompeld.
Hij vraagt om begraven te worden
gescheiden van zijn uitwerpselen
begraven in vrijheid.
De vlag kleurt rood.
V
Are - Ares
jouw kanonnenvlees vult aardse putten
van steden en graanvelden.
Een vat van misère
begraven in ijskoude grond.
Are - Ares
op elke slag volgen nieuwe veldheren
verzamelen zich rijk aan uitheemse culturen
aanbidden geen terreinen en stromen
en begraven oude restren zonder respect.
Ares - Ares
gebieden worden ontnomen
het gevecht is voor eigen gewin.
Zij bedanken meet een nor als geschenk.
Recht noch wet biedt je bescherming.
Ares - Ares
gebonden aan de duisternis
brandt elke druppel bloed
verborgen voor de pestilentia van de octopus.
We stappen door uitgedroogde gebieden
en tranen verdwijnen bij elke windstoot.
V
De gastheer zingt het lied van de vijand
in zijn kelders beschermt hij de mol
wappert zijn liefde
Honingzoet drijft hij op de stroom van de bezetter
een zweer geënt op een holle boom.
Zijn listige woorden houden de vijand blind
voor het rif op de bodem.
Hij bindt de loze liefde van de beste wijn
van onder de koelen streelt hij hun epos.
Punisch scheert hij hoge toppen
zijn doel is nobel.
VII
Ze trekken hun zwarte lijn.
Ze spelen hun spel met andermans leven.
Ze verdienen hun geld met andermans arbeid.
Ze drinken hun eigen wijn uit andermans kelders.
Ze gebruiken hun vrouwen van andermans mannen.
Ze wonen hun eigen huizen in andermans eigendom.
Ze openen hun rattenval waar ze dode botten verspeelden.
Ze houden hun nachten achter andermans gesloten deuren.
Het perfide spel wordt tweezijdig gespeeld
hun lach schoffeert.
VIII
Sommige zoeken zekerheid - standvastigheid
ja, de afdaling lonkt.
De zwarte rook wordt kleurrijk voor hun ogen
want kinderen klagen en wenen.
De overlevingsdrang verleidt
murw geslagen door
het nooit ophoudende gesnik van ingewanden
en tranende ogen van giftige rook.
Bij de verleider wappert 'De Vlag'
IN HOC SIGNO VINCES.*
IX
In de tunnel van verdrongen culturen
kruipt de traagheid achteruit.
Verdwijnen de gedachten
menigmaal met valse waarden
uitgestald achter gesloten vitrinekasten
en voor de ogen van de toeschouwer.
Hij roept de folklore als getuige
showt de vernedering van het dundoek
als semafoor van gelijk.
Waar en wanneer
het geflirt met de waarheid wordt als machteloos vlees
veroordeeld tot een ongelukkig stompzinnig skelet
gevaarlijk als gangreen
en zacht als crème fraîche je lichaam binnenrollend
je papillen streelt en zoet je strot voorbij glijdt
je zekerheden onderuit haalt.
X
Toch zij wappert - hangt
in een achterkamer
in de donkerte van een tunnel
in een vergeten bos
in een schuilkelder
in het doolhof van mergelgroeven
in bijna onbereikbare dorpen
bij geheime genootschappen.
Maar bovenal
men ziet ze niet
men draagt ze mee
men spreekt er niet over
men heiligt ze als een relikwie
men beschermt ze als een heilige graal.
XI
En zie dit is het verzet
van een menigte van vulkanen
van het wachten en de schaamte
van het bonzen van handen op deuren
van woorden in een taal uit geheime kamers
van een woest uiterlijk, klaar voor de uitbarsting
van een volk dat zijn eigenheid heeft bewaard
van een volk dat houdt van wat het is
van een volk dat hoopt op vrijheid
van een volk dat respect verdient
van een volk dat zoekt naar rust
van een volk dat wil leven
van een volk dat is.
XII
De schaduw die ons volgt verdwijnt langzaam
tergend langzaam
de vrijheid vanbinnen sluimert.
We nemen reeds een jaarlijkse verzekering op de toekomst
en bakken reeds ons eigen brood
zingen reeds ons eigen lied
op de clandestiene gronden van het vaderland.
In onze linker houden wij - de liefde
in onze rechter houden wij - de stok gereed.
XIII
Hier stopt het.
De uitweg wordt nu bepaald in de tijd
loopt me met de stroom.
Zijn lengte is onzichtbaar.
Het is wachten op de eerste stroomversnelling
af en toe fladdert een vlinder voorbij.
Dan vertoont de middelvinger een rechte van de letter 'F'.
Het is hopen
op verandering
op rust
op de roos
of op de tulp die in eigen grond groeit.
Nee hier stopt het niet.
Nee dit is geen afscheid.
Peter Goossenss
