zaterdag 2 mei 2020

COVID-19: Dagboek van een bezetene ( deel 8)









We zetten de tocht voort
klimmen nog steeds
hopen het platteau te bereiken.
Maar dan zijn er de programma’s
cijfers, cijfers, cijfers
de schrijnende prijs.
De akelige taal.
Hebben we het platteau bereikt?
                                                              
Taal heeft een benauwdheid gekregen
en afstand ook.

Dan zijn er de programma’s.
Zoveel onbekende worden langzaam zichtbaar
beelden, beelden
krijsen, tieren, brullen, wurgen.
Oceanen tellen niet meer
en leeftijd al evenmin.
Er is geen wachtrij
alleen een stuwen
een onbegrensd moddergevecht
een onbegrensde taal.
De taal van de beugel
ja de beugel, de geldbeugel.
Carrara marmer maakt van mensen
in koninklijke gewaden - drenkelingen.
Mijn hart staat stil.
This is the USA.
He just loves two things:
This is fake news and the Black card.
Scherpe woorden
vollopende sportstadia
comateuse longlijders
mensen uit het volk.
Zij ketsen af tegen de mandel der onschuld.

Treinen lopen niet vol
ziekenhuizen overvol.
Stille snelwegen
wentelende insecten in rottende lijken
kreunende nabestaande.

Flikkerende reclames verlichten
een gedicimeerde beschavingen.

Ecuador telt zijn hongerdoden.
De ijshockey speler uit Wit-Rusland verdeelt zijn zielen.
Stokslagen in India en 1,4 miljard mensen.
Lockdown.
Japanse cijfers en een Olympische droom.
Gezondheidsbandjes van China.
Stille landen en gesloten grenzen.
Noord-Korea en zijn rustige miltairen.
De handen schuddende Bolsonaro..
Grauwen brandhaarden.

En bij god
wat met Afrika.
Mijn hart valt uiteen
ik vlucht, ruik de wind
bij elke vlaag een andere geur.