Impotentia amore

Het is zo vreemd, het bleef zo koud,

het lid zo slap, wanneer de storm zo giert

door het lijf overstelpt met vleierijen.

De wilskracht gefnuikt door schaamte

en leeftijd door een zinloos stuk vlees.

Vervloekt die nederlaag van verzwakte lenden.

Het bed nog maagdelijk achtergelaten.

Is zij niet de vrouw van mijn leven?

De vrouw waarmee zoveel ware woorden

gesproken worden? De vrouw die mij

haar lijf schonk in pure overgave? Dat

volmaakte lijf dat mij genot schonk?

De vrouw die mij heer en meester noemt

en kust met warme ijver?

Ik ben een oude man met schaamte voor

zijn oude dag, de koud geworden ijver.

Een geknakte boom van macht ontnomen,

dolgedraaid door verloren zinnen.

Vol van lust bood ik mij aan, zij kreeg

geen man, slechts een herinnering.

Wat moet ik nu?

Die ogen gekluisterd in mijn ogen met

genegenheid zoals enkel zij dit bieden kan.

Ze laat me toe, vraagt niets alsof het genot

haar onverschillig laat. Ze kust me.

Ik mag haar minnaar zijn, zegt ze.

Elk hulpmiddel ten spijt blijft het stilletjes,

dit zinloos stuk levenloos vlees.

Ik ben de geknakte, met schaamte voor het onrecht

haar aangedaan. Ik lijk zedig in mijn leugen

terwijl een ieder zijn lust zou hebben terug-

gevonden bij deze vrouw. Variaties heb ik uitgedacht,

de Kamasutra bekeken. Maar mijn geslacht blijft

dood voor de stormen die zij door mijn lijf jaagt,

dood voor de zingende nimfen van verleiding.

Uren heb ik je verwend, lof toe bezongen, vertroeteld,

met liefde bejegend - jij was mijn feestmaal,

jij afvallige, ik heb je gedragen als een relikwie.

Jij bent de schandvlek van mijn lijf. De schande

van bemoedigende strelingen, de vernederaar

van de schaamstreek, de gevallen Icarus,

de gevallen ijdeltuit - jij vrucht-loze.

Het is zo vreemd, het lid zo slap, zo maagdelijk

voor de vrouw die mij haar lijf schonk met genot.

Ik ben een oude man met schaamte en ze kust me.

Ik mag haar minnaar zijn, zegt ze.

Mijn geslacht blijft dood voor de zingende nimfen.

Jij, gevallen ijdeltuit, uren heb ik je verwend.
Jij, schandvlek van mijn lijf.