Als reizende door het landschap
namen ze verschillende parallelle wegen.
Telkens weer ontmoeten ze zichzelf
onherkenbaar en vormeloos.
Nu is het donker dan weer licht
of omgekeerd.
Ze kijken terug en zien een onbegrensd begeren
van zichzelf om van zichzelf te zijn
zonder geheugen niet ziende.
Waarheen leidt de weg.
Niets in hen is een hunkering
nog een begin of einde.
Tenslotte is alles slechts in tijd te vatten.
Of laten we dat tenminste geloven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten