er zijn zoveel kleine dingen te vertellen
maar waarom zo
gehaast
de vlucht naar
voren trappelt ter plekke
waar reed ik dan
heen
met
de blinddoek op de autostrade laat ik het detail los
zoveel kleine
dingen wegen zo zwaar door
gekromd laat ik
het papier broos mijn woorden vertellen
mijn leven lang
ondoordringbaar
het zijn maar
woorden
hymnen van het
binnenland
kleine reizen
van hersenspinsels
langs trage
wegen van vergetelheid
ik heb zoveel
kleine dingen te vertellen
dat de nacht
vermoeit de stemmen in mijn hoofd
als weke asfalt
fluistert
zachte woorden
waarvan ik hoop dat ze als beton
je gehoor
verscherpen
niet als
vluchtige flashmop ijlen
of een doolhof
vormen
laat ze
duidelijkheid scheppen
voor de
dagelijkse zwerftochten
gedrenkt in
zoete wijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten