Elke nacht

Elke nacht opnieuw verliest de ziel zijn sluier.

Diep, vastgebonden en sissend als een slang.

Is het een droom? Ja, het is een droom.

Zwart gras, we vechten als beesten

steken sterren op speren.

De maan verscholen achter een vlammend bos.

Elke nacht verstoppertje spelen met demonen.

Dromen, ja dromen

Ze kerven met naakte handen in de aarde.

Het enige dat ze zijn, zijn etende monden.

In de verte roepen kinderen

“Is dat de toekomst,

epileptisch, diabetisch, bipolair

cardiologie, allergie, burn-out

pacifistisch.”

We lopen, schreeuwen en reizen weg.

Elke nacht opnieuw verliest de ziel zijn sluier.

Elke nacht opnieuw.

In kussens steken botten.
In de haard gooien we haar.

Kapot gekrabde vingertoppen schilderen nachtegalen.

Achter het gordijn verschuilt zich heer en meester.

Paletten vol desolate woorden.
Snelheidstreinen met illusies.
Witte schermen opgeblazen met zinloze beeldenstormen.

Vacuüm verpakt lucht.
Elke nacht opnieuw verliest de ziel zijn sluier.

Elke nacht.

In de verte roepen kinderstemmen

“Is dit de toekomst ons nagelaten!”

Als het maar goed gaat met onze kinderen.